• Schager Racing Club

    Enkele jaren later werd een nieuwe poging gedaan om een katholieke voetbalvereniging in Schagen op te richten. Op 4 september 1930 vond in het patronaatsgebouw aan de Molenstraat de oprichtingsbijeenkomst plaats. Hierbij was de harde kern van Quos Ego ook aanwezig. Volgens de notulen moest eerst op kapelaan v.d. Wielen worden gewacht en daarna kon de Schager Racing Club worden opgericht. De eerste bestuursleden waren de heren König, Meereboer en Ranke. Er zou worden gevoetbald in een zwart shirt en een witte broek. Dat waren makkelijke kleuren in die tijd; pas na de oorlog veranderde dit in het frissere groen-wit. Van boer Portegies aan de Nes werd een stuk land gehuurd voor 250 gulden per jaar. Het eerste elftal kwam uit in de katholieke voetbalbond. De ploeg werd gevormd door mannen als Deutekom, Brügemann, Stam en Ploeger, namen die men ook nu nog bij SRC tegenkomt. Drankenhandelaar De Nijs financierde een simpele accommodatie op voorwaarde dat uitsluitend Heineken-bier getapt zou worden. Deze harde voorwaarde van de eerste SRC-sponsor werd gretig geaccepteerd.

    Vergroot
    De ploeg uit 1933

    Katholieke grondslag

    De katholieke achtergrond bleef bij veel zaken van doorslaggevend belang. Zo werden wegens gebrek aan leden uit het eigen nest ook enkele ’christelijken’ toegelaten tot de club, maar op de ledenvergadering hadden zij natuurlijk geen stemrecht. De bestuursvergaderingen begonnen nog vele jaren met een gebed. Ook moesten de nieuwe statuten aan het begin van de jaren vijftig door de bisschop worden goedgekeurd. Hierin was ondermeer bepaald dat leden een boete van 50 cent moesten betalen indien zij zonder bericht wegbleven van een training of wedstrijd; een probleem van alle tijden dus. Verder verbood de pastoor het om tegen jeugdelftallen van verenigingen uit de neutrale bond te spelen. Eind jaren vijftig kwam hier een einde aan toen beide bonden fuseerden.

    Opbouwjaren

    De kerk was in de moeilijke beginjaren echter ook een grote steun voor de vereniging. Vlak voor de oorlog vond men dat het terrein aan de Nes te ver buiten de bebouwde kom lag. Door de kerk werd daarom het terrein aan de Nieuwe Laagzijde (nu het Vomar-parkeerterrein) aankocht en verhuurd aan SRC. Ondanks deze verbetering bleven het zware tijden. Gebrek aan leden en geld bleef de club parten spelen, maar gelukkig behield men het gevoel voor humor. Zo notuleerde de secretaris nadat de voorzitter zijn aftreden had aangekondigd dat dit bericht door de vergadering werd ontvangen ’als een rotte kool op de wagen van de groentenboer’.
    In de loop van de tijd ging het beter met de club. Vooral sportieve successen droegen bij aan een verdere groei. Naast diverse kampioenschappen was het behalen van het Gouden Kruis (de katholieke bondsbeker) een hoogtepunt.  In 1951 zag clubblad de Facet het levenslicht en nog wat later werd zelfs een supportersvereniging Groen-Wit opgericht.

    VergrootVergroot
    Clubblad de Facet Ledenadministratie

    Van schapenveld naar Kruitveld

    Het veld aan de Nieuwe Laagzijde werd in conditie gehouden met schapen, die niet alleen het gras kort hielden maar ook zorgden voor bemesting. Voor het begin van elke wedstrijd werden ze in de kooi naast de kleedkamers gedreven. Entree werd betaald aan penningmeester Deutekom; deze zat achter het omhooggeschoven keukenraam van de woning van Piet Barentz. Dit huis lag heel strategisch aan de Noordersteeg die toegang bood tot het terrein. De zaken gingen zo voorspoedig dat er een gebrek aan velden ontstond. Waar  nu het Makadocentrum staat lag vroeger de ’Tuin van Kruit’. Deze werd geschikt gemaakt om op te voetballen en daarna omgedoopt tot het Kruitveld.

    Groenoord

    Nog later vestigde SRC zich opnieuw aan de Nes. Deze keer ter overbrugging van de verhuizing van de Nieuwe Laagzijde naar het huidige Groenoord in 1971. Ondanks de nuttige arbeid van de schapen ontving SRC ieder jaar een brief van de KNVB waarin geklaagd werd over de slechte toestand van het veld en van de accommodatie. Laatstgenoemde voldeed met slechts twee kleedkamers met ieder drie kraantjes niet meer aan de eisen van die tijd. Met de verhuizing werd afscheid genomen van de familie Klaver van café Spoorzicht. Zij maakten een grote ketel thee in de rust van iedere wedstrijd ter verfrissing van de vermoeide spelers. Tevens werd geen gebruik meer gemaakt van de Roode Leeuw op de Markt (nu Rumors) dat jarenlang als clubhuis had gediend. Op Groenoord kreeg SRC een eigen kantine. Hier werden regelmatig verhalen uit het bewogen verleden van de Schager Racing Club opgehaald door onder andere Pé Kok, welke SRC-lid was sinds 1936. 

    Vergroot
    Handbalteam Heren 2

    Handbal bij SRC

    Op Groenoord ontwikkelde de club zich in een gestaag tempo. Op dit complex was ook een verhard handbalveld aangelegd zodat SRC en SHC samen verder konden gaan als de Sportvereniging SRC. Begin jaren negentig kon de handbalafdeling door een terugloop van leden en stijgende kosten het hoofd niet meer boven water houden. De resterende leden zochten aansluiting bij Sportvereniging Schagen. SRC ging weer verder als voetbalvereniging.

    Zaterdagvoetbal

    In 1975 werd een afdeling zaterdagvoetbal opgericht. Nieuwe inwoners van Schagen speelden in hun vorige woonplaats ook op zaterdag. Ze meldden zich bij het bestuur, samen met een groep die uit geloofsovertuiging op zaterdag wilde spelen. Door de jaren heen heeft deze afdeling haar bestaansrecht bewezen. Tal van activiteiten werden binnen SRC opgezet en diverse kampioenschappen konden worden gevierd. 

    Groei

    De uitbreiding van het stadje Schagen veroorzaakte ook een flinke groei bij de jeugd. Door een ruim aanbod van activiteiten voor de allerjongsten probeert men de basis te leggen voor een langdurig lidmaatschap. Dat men hierin slaagt blijkt uit de grootte van deze afdeling.
    De groei van SRC maakte uitbreiding van de accommodatie noodzakelijk. Er kwamen in de jaren tachtig zes kleedkamers, drie scheidsrechterskamers en een bestuurskamer bij. Daarnaast onderging de kantine enige verbouwingen.

    Vergroot
    Aanbouw kantine       KNVB-beker van district West I

    Sociale functie

    In sportief opzicht beleefden de diverse teams ieder op hun beurt hoogte- en dieptepunten. Met name het behalen van de KNVB-beker van het district West I in 1976 wordt veelvuldig gememoreerd. Veel belangrijker is echter dat SRC haar sociale functie door de jaren heen kon blijven vervullen. Een club waar velen hun vrije tijd op een aangename en nuttige wijze kunnen doorbrengen.